17979: Amhran Chaluim Sgaire

Malcolm Macaulay

(An Teacsa air a togail bhon Urramach Domhnall MacAmhlaigh – Domhnall lain ‘An Neill – is air a sgriobhadh am Barraglom anns a’ Mhaigh 2004.)

Sèist: Air fà lè lò ra u
Air fà lè lò ra u
Air fà lè lò ra u
Hog I ò na hòro ì

Och nan och! Gur trom m’osnaich,
‘S fhada bho mo luaidh a-nochd mi,
Mise tuath an Cuan Lochlainn
Is is’ aig Loch an Fhir Mhaoil.

Ach fhuair mi nise làn ordugh
Air an t-soitheach a sheòladh,
is ‘s ann a stiùireas mi an t-sròn aic
Air MacDhomhnaill a’ chaoil.

Dh’fhalbh i ghluais i leinn dhachaigh,
Rinn i cùrs’ leinn air Arcaibh,
Siùil ùra ri crannaibh
Dol gu snasail ri gaoith.

Nuair a leig sinn air falbh i,
Thànaig cuideam na fàirrg’ oirr’
‘S thuirt gach ball a bha garbh innt’
‘S ann tha m’ earb-s’ san fhear chaol.

Thuirt na siùil a dh’aon èighe,
“Bithibh ‘n guaillibh a chèile
Gus nach fhaicear ri reubadh
Aon bhrèid tha bhos a cionn

Thuirt an crann riutha nuair sin.
“Tha sibh gearan gu h-uimhreach!”
Mhionnaich rigeans an fhuaraidh
Nach gluaist’ iad a-chaoidh

Bha i sìnt’ air a h-asainn,
Sac ri gualainn an asgaidh
Dol tron a’ Chuan Arcach,
Tìde-mhara ‘s i leinn.

Ged as math a bhith seòladh,
‘S olc a tha e gam chòrdadh:
‘S mòr gum b’fheàrr a bhith ‘m Bòstadh
A’ cur an eòrn’ anns an raon.

Dol seachad am Butt dhuinn,
Chaidh am fòrsail a leagail
‘S chaidh an t-àrd-sheòl a sheatadh
Gus a greas’d gu mo ghaol

Tighinn a-nuas mu Aird Bharbhais,
Thàinig soirbheas oirr’ bhon eardheas
Is ‘s ann a shamhlaich falbh I
Ris an earb air an raon.

Tighinn a-nuas mun a’ Chumhal,
Bha ‘m bàta ‘na siubhal,
Is fear a’ chùl-chinn bhuidhe
‘Na shuidhe air an stiùir.

Nuair a nochdas i air fàire,
Bithidh mo leannan ag ràitinn,
“Seallaibh soitheach aig Cràgam –
Calum Sgàire tha e innt’.”

‘S mi nach bitheadh fo chùram
An am bhith togail mo chùrsa
Nuair a nochdadh an Stùigh rium
Leis an tùr a bha innt’.

Nuair a ràinig sinn Gasunn,

Chaidh na siùil aice phasgadh,
Chaidh an teinne ma claigeann,
‘S chaidh na balaich gu tìr.

Thug iad ‘Express’ mar ainm oirr’
‘S m’ fhacal-sa nach robh i cearbach,
‘S nan robh agam-sa dh’inbheas
Bheirinn ainm oirr’ dhomh fhìn.

Nuair a ràinig mi ‘n cruadhlach,
Thug mi sùil air mo ghualainn,
‘S ann a chunnaic mi ghruagach
A’ dol mun cuairt air an nì.

Nuair a dhìrich mi bhruthach
thilg i bhuarach ‘s an cuman,
‘S thuirt i “‘S suaimhneach an diugh mi:
Seo e cuspair mo ghaoil!”.

Rinn iad fòineart air mo leannan,
Thug iad pòsadh oirr’ dha h-aindeoin,
Ach nam bithinn-s’ aig baile,
Chluinnist forfhuaim air dùirn.

Ach nam bithinn-s’ aig baile,
Fad samhraidh is earraich,
‘S mi nach leigeadh mo leannan
Le balach gun strì.

Nam bithinn-s’ an làmh riut
Nuair thug thu do làmh dhith,
‘S ann a dh’fhaodadh do chàirdean
Dhol a charadh do chinn.

Nuair a ràinig mi dhachaidh,
Bha mo mhàthair ‘na cadal,
‘S bha m’ athair a’ spealadh
Muigh air machair a’ mhaoir.

Bosta Beach

More
Details Large
View